In Het bos slaapt neemt ze zelf het woord, al vertelt ze het verhaal voornamelijk in beeld.
Het verhaal begint bij twee mannetjes die zitten te kletsen. Ze zijn in zwart-wit getekend. Het oudste mannetje is aan het woord, dat kunnen we zien aan zijn opgeheven hand, een jongere man luistert, al lijkt hij niet bijzonder geïnteresseerd.
Als we de bladzijde omslaan opent zich de bijzondere wereld van Dautremer waar aardse zachte kleuren domineren en bijzondere composities de kijker uitdagen. Aanvankelijk denkt de lezer toeschouwer te zijn van een natuurfenomeen, maar dat perspectief verandert als de mannetjes weer het boek inlopen. Het oude mannetje neemt de jongere mee naar een stille wereld waar iedereen slaapt: de dieren, de kinderen in de speeltuin, de dames van het orkest, de boksers in de ring en de reizigers op het station. Het oude mannetje wijst de jonge man erop best te weten waar iedereen op wacht. De jonge prins besluit het verhaal binnen te stappen, maar hij kiest daarbinnen wel zijn eigen weg.

De illustraties van Dautremer zijn overweldigend. Het flinke formaat van het boek vergroot de impact. De slapende mensen die de illustratrice toont zijn zichtbaar overvallen door de slaap. We zien onder andere een vrouwtje leunend tegen de takkenbos op haar rug, een dame die half op en half onder haar fiets op straat ligt en een straatveger die zich nog net overeind houdt aan zijn bezem. De illustraties zitten vol prachtige details en ze nodigen uit om vaak bekeken te worden.

Dautremers interpretatie van Doornroosje is een prachtig eigenzinnig avontuur en een feest voor het oog.

Het bos slaapt
Rébecca Dautremer (vertaald door Edward van de Vendel)

Davidsfonds, 2017     € 19,99

Patsy Backx gaat op een heel andere manier aan de slag met het wat minder bekende Grimmsprookje De ijzeren kachel. Backx, die meestal werk van anderen illustreert, maakt soms een eigen boek. Dat leverde haar in 1994 een Vlag en Wimpel op van zowel de Griffel-als de Penseeljury voor haar boek Stippie en Jan.
De prinses en het kacheltje is een langwerpig boekje waar op de linkerpagina het sprookje in korte zinnen wordt verteld en op de rechterpagina staan de illustraties. Backx geeft haar eigen interpretatie aan het sprookje waarin ze het verhaal inkort en het een andere, meer eigentijdse afloop geeft.
Haar tekeningen zijn toegankelijk. Ze plaatst haar zwart omlijnde en ingekleurde figuren tegen een witte achtergrond. De prinses oogt als een meisje van nu, alleen wanneer ze aan de lezer wordt voorgesteld heeft ze een kroontje op. Dit in tegenstelling tot haar vader die in het rood gekleed en met zijn kroon op altijd koninklijk oogt, ook als hij een borreltje zit te drinken.
Ondanks de eigentijdse details weet Backx toch een sprookjessfeer te creëren, bijvoorbeeld in haar weergave van een griezelig bos of door te laten zien hoe makkelijk de prinses met dieren spreekt. Een interessante figuur is de gids die de prins uit de ijzeren kachel oproept. Het is een menselijk in zwart gekleed figuur zonder gezicht met vrolijke rode laarzen aan en een hoed op. Zorgzaam begeleidt hij de prinses tot het lot hem van haar scheidt. 

Backx overtuigt in haar weergave van actie en emotie. Lichaamshouding en gelaatsuitdrukkingen vertellen de lezer veel, bijvoorbeeld hoe zwaar het beklimmen van een glazen berg is als je alleen kunt beschikken over twee naalden en ook nog een ploegwiel mee moet slepen.

De prinses en het kacheltje is een mooie eigentijdse en eigenzinnige bewerking van een klassiek sprookje.

De prinses en het kacheltje 
Patsy Backx