‘Eerst wisten ze niet dat er een andere boom was. De eekhoorns hadden alles: lekkere eikels, twijgjes en takjes om nesten mee te bouwen, bladeren tegen de regen en de zon, genoeg schors en mos om hun nestjes zacht en warm te houden (...)
Midden in het grote niets was deze boom alles.’

De eekhoorns denken dat er maar één boom bestaat, maar dat wereldbeeld wankelt als er een duif langsvliegt met een takje in zijn bek van een vreemde boom. Een jonge eekhoorn, Soeslik, besluit op onderzoek uit te gaan. Hij vertrekt en wordt heimelijk gevolgd door Tamia.
De reis is zwaar en gaat door droog, dor en heet gebied. Na anderhalve dag beklimmen de eekhoorns, die inmiddels samen reizen, een heuvel en dan zien ze de andere boom. Ze zien ook een heleboel eekhoornskeletten liggen. Toch trekken ze verder en ontmoeten al snel een eekhoorn uit de andere boom. Hij ziet er iets anders uit dan Soeslik en Tamia. De begroeting is hartelijk en de onbekende eekhoorn nodigt de nieuwkomers uit zijn boom te bezoeken.

In vereenvoudigde vorm wordt hier een verhaal van kolonialisatie verteld. Eerst weet niemand dat er in de wereld andere leefgemeenschappen zijn. Als er aanwijzingen komen dat er mogelijk toch meer is dan werd aangenomen roept dit verzet en nieuwsgierigheid op. Eerst gaan eenlingen op onderzoek uit, later gevolgd door een groep.
Tamia en Soeslik zijn de moedige eenlingen die de andere boom ontdekken. Zij worden hartelijk ontvangen. Maar als de grotere groep eekhoorns bij de andere boom aankomt gaat het mis. Een combinatie van hebzucht en onbegrip doet de situatie escaleren. De sterke nieuwkomers nemen de macht over, plunderen de andere boom en laten de pas ontdekte soortgenoten voor hen werken. Tamia verzet zich hiertegen, Soeslik vindt het wel best. De andere boom wordt overgenomen en van zijn grondstoffen beroofd. Met buit beladen keren de eekhoorns naar hun eigen boom terug.
Maar dan brandt de andere boom af en de overlevenden trekken over de heuvel naar hun soortgenoten. Ze geven de schuld van de brand aan de veroveraars en ze eisen een plek in hun boom.

Dimitri Leue beschrijft de ontmoeting en botsing tussen de eekhoorns in beeldende mooie taal. Met goedgekozen woorden schildert Leue de omgeving en beschrijft hij de interacties. De discussies tussen de eekhoorns zijn verrassend actueel en herkenbaar. Van de beschuldiging tot het verspreiden van fake-news (’Dit is de enige boom en dat weet jij goed genoeg. Waarom lieg je tegen ons’) tot de weerzin om vluchtelingen op te nemen (‘Ik ben bang voor wat ik niet weet. Ik ben bang voor wat ik niet ken’.) Leue laat het aan de lezer wat het beste antwoord is als de ontheemde eekhoorns asiel vragen.

Het verhaal is geïllustreerd door Sabien Clement, die al vele malen met haar werk in de prijzen viel. Haar illustraties (en de prachtige vormgeving) verrijken het verhaal. De twee bomen zitten vol leven en zijn duidelijk verschillend van elkaar. De ene boom is een eik in een groene omgeving, de andere is een Baobab die Clement tegen een gele achtergrond zet.
Ook de eekhoorns zijn geweldig getekend, heel expressief en allemaal net even anders. Wie langer kijkt zal grappige en veelzeggende details op de illustraties ontdekken.

Boom-Boom is een prachtig geschreven verhaal met sterke illustraties. Het verhaal nodigt uit tot discussie, waarbij de schrijver de lezer vrij laat zijn eigen conclusies te trekken. Boom-Boom is een boek dat een groot publiek verdient.

Boom-Boom
Over vreemden en vrienden
Dimitri Leue (tekst) en Sabien Clement (illustraties)