´Het zat zo: iemand had iets gehoord, en iemand anders zei er iets over, en toen had weer iemand besloten dat het tijd was om meer avonturen van Winnie de Poeh te vertellen. Omdat negentig jaar Heel Belangrijk is.´

Negentig jaar na het verschijnen van het eerste Winnie de Poehverhaal van A.A. Milne met illustraties E.H.Shepard is er toestemming gegeven vier nieuwe Poehverhalen uit te geven, geschreven en getekend in de geest van het origineel. Dat is niet de eerste keer, ook in 2009 verscheen er een nieuw Poehboek, een sequel, Terug naar het Honderd-Bunders-Bos. David Benedictus schreef het en Mark Burgess maakte de illustraties.
De nieuwe Poehverhalen zijn geschreven door vier auteurs, Paul Bright, Jeanne Willis en Kate Saunders zijn bekende Britse kinderboekenschrijvers waarvan verschillende boeken ook in het Nederlands zijn vertaald. Brian Sibley schrijft voornamelijk hoorspelen en hij ´verboekt´ filmscripts. Sibley publiceerde in 2001 een boek over het Milne´s Winnie de Poeh (Waar Poeh vandaan kwam. Het levensverhaal van een Beer met Heel Weinig Hersens).  
De illustraties in De beste beer van de wereld zijn weer van Mark Burgess. Hij blijft dicht bij de stijl van Shepard en verrast de lezer niet.

De vier verhalen volgen de seizoenen en het boek begint in de herfst. Christoffer Robin mag de rol van Sint-Joris spelen bij het dorpstoneel en hij kijkt ernaar uit te mogen vechten tegen een vuurspuwende draak. Het verontrust Poeh en Knorretje; draken mogen dan wel mistig of uitgestorven zijn, maar je weet maar nooit. Ondertussen ontdekt Iejoor een Iets en hij besluit dat het maar het beste is om te blijven staan en het Interessante Iets te bewaken, ondanks de opstekende wind en de dwarrelende blaadjes.
In de winter ziet Poeh iets heel geks als hij uit het raam kijkt, iemand heeft het Woud meegenomen en er een heleboel Wit voor in de plaats gelegd. Na het ontbijt krijgt hij door dat het gesneeuwd moet hebben. Hij gaat het bos in en daar ontmoet hij een nieuw dier, Pinwin. Het beleefde dier is door Christoffer Robin gestuurd, hij wil graag dat Pinwin een Beetje Losser wordt.
In de lente ontdekt Iejoor een andere ezel die op zijn distels uit is. Zijn vrienden schieten te hulp.
In de zomer gaan Poeh met Knorretje op zoek naar de Kop van de Nijl. Poeh denkt dat de Kop een oor heeft en er misschien zit er iets lekkers in.

De beste beer van de wereld is een uitgave waar je van alles van kan vinden. Je kunt bijvoorbeeld de vraag stellen of het wenselijk is dat verschillende auteurs en een illustrator hun best doen zoveel mogelijk op een ander te lijken. Poehliefhebbers zullen argwanend de personages, de avonturen en het taalgebruik vergelijken en het grootste compliment kan dan alleen zijn dat ze Milne´s of Shepards werk kunstig weten te imiteren.
Het boek drijft op het origineel. Er wordt vaak teruggegrepen op eerdere avonturen, bijvoorbeeld op Knorretjes angst voor de Klontemiggel. In de verhalen komen steevast bijna alle bewoners van het Honderd Bunders Bos voor en ze laten dan hun karakteristieke eigenschappen zien. Het verrast allemaal niet. Lezers die Poeh en zijn vrienden nog niet kennen kunnen beter niet beginnen met deze imitatie, maar het origineel lezen. 
Ook de vertaling houdt rekening met eerdere uitgaven en volgt eerdere keuzes. Toch stond vertaalster Annelies Jorna voor een uitdaging, vooral in het zomerverhaal waarin Poeh droomt van ´the Sauce of the Nile´. Ze vertaalde het knap als ´de Kop van de Nijl´ en daarmee redde ze de rest van het verhaal dat de tocht naar de Kop beschrijft.

De beste beer van de wereld zal de Poehliefhebber niet teleurstellen, maar of het veel toevoegt aan het oeuvre is de vraag. Bij een volgend jubileum zou het leuk zijn eens van de imitatie af te stappen en bijvoorbeeld illustratoren te vragen het verhaal in hun eigen stijl te illustreren. Honderd jaar Poeh zou ook een mooie aanleiding zijn voor een nieuwe frisse vertaling, door Annelies Jorna bijvoorbeeld.

De beste beer van de wereld
Paul Bright, Brian Sibley, Jeanne Willis en Kate Saunders (tekst, vertaald door Annelies Jorna) en Mark Burgess (illustraties)