Sprookjes mogen rekenen op een breed publiek, het zijn immers verhalen die zich al bewezen hebben. Daarom is een sprookjesboek altijd een welkome aanvulling in de boekenkast en een vaste vriend voor iedere voorlezer. En toen zei de draak... is een sprookjesboek zoals het hoort te zijn. Het staat vol verhalen en sprookjes uit de hele wereld, samengebracht in een stevig uitgevoerd boek, bomvol prachtige illustraties en een leeslint om het af te maken.
Sabine De Vos heeft de sprookjes en verhalen bewerkt en opgeschreven. Ze is in België bekend als presentatrice, maar al geruime tijd van het scherm verdwenen. Inmiddels heeft ze verschillende boeken geschreven, zowel voor volwassenen als voor kinderen.
De ‘inhoudstafel’ laat zien dat de verhalen afkomstig zijn uit diverse landen, die ook op een landkaart zijn aangegeven. In het boek staan traditionele sprookjes, volksverhalen en verhalen over het ontstaan van landen of markante punten in het landschap. Tal van wonderbaarlijke wezens maken hun opwachting, bijvoorbeeld een boom met trouwplannen, een heks die in een vijzel vliegt, een meisje dat met een jaguar trouwt, een kikvorsprinses, een betoverde ezel, een vervloekte gravin en nog veel meer. Sommige thema’s komen bekend voor, zoals de zoektocht naar genezend water, een prinses die uit een toren gered moet worden of een meisje dat door haar stiefmoeder het bos wordt ingestuurd om sterven. Ieder verhaal ademt de sfeer van het land waaruit het afkomstig is door de beschrijvingen van de omgeving, de namen van de hoofdpersonen, de gewoontes die beschreven worden en natuurlijk de illustraties.
Het genre vraagt om bloemrijke taal waarin de verteller volop de ruimte neemt zijn publiek mee te nemen in de unieke wereld van het sprookjes met zijn eigen wetmatigheden en een gegarandeerde goede afloop. De Vos weet de juiste toon te treffen. Er zijn prachtige sprookjesachtige eerste zinnen zoals ‘Er was eens, er was niet’, of  ‘Op een plek hier duizend zonnen en manen vandaan’. Het taalgebruik van De Vos is beeldend, zo laat ze een koning spreken met de kracht van brekende golven en ruisend water en een vreugdevolle lach gaat wel vier keer om de aarde. Ook de slotzinnen blijven trouw aan het genre: ‘Ze leefden nog lang en gelukkig, maar ook dat had je wel begrepen.’ Het is jammer dat het boek slordig geredigeerd is. De voorlezer zal er niet veel last van hebben, maar de lezende taalpurist zal menigmaal ineenkrimpen.

Een sprookjesboek kan natuurlijk niet zonder mooie plaatjes en daar heeft Emilie Lauwers voor gezorgd. Op bijna iedere bladzijde staat een van haar ecoline-illustraties, vaak paginagroot. De kleuren zijn teer en wonderschoon. Lauwers weet de sfeer in de verhalen goed weer te geven en speelt met traditionele elementen uit de plaatselijke cultuur. Bij een legende uit Java zien we bijvoorbeeld wajangpoppen, in een verhaal uit Alaska domineren ijzige winterkleuren en de achtergrond bij een verhaal uit Japan knipoogt naar de Japanse prentkunst.