Het verhaal begint met een tekening op het schutblad. Het is een stoel. Dan melden zich op de titelpagina de hoofdpersonen. Links loopt een muis de bladzijde af, rechts steekt een beer zijn hoofd in het boek. Daarmee begint het verhaal dat draait om de strijd wie er op de stoel mag zitten. De muis schetst het probleem:´In mijn huis staat een stoel. Op die stoel zit een beer. Ik wil ook op de stoel, maar nu past het niet meer.´ Vrolijk zwaait de beer naar de lezer, hij heeft duidelijk geen probleem. De muis doet van alles om de beer van de stoel af te krijgen: hij probeert hem eraf te duwen, hij probeert hem weg te staren en hij probeert hem weg te lokken. Het is vergeefse moeite, de beer lijkt de muis niet eens te zien: hij leest de krant, bekijkt zichzelf in een spiegel en is bezig met zijn telefoon. De beer draait zich zelfs steeds meer weg van de muis en keert hem uiteindelijk de rug toe. 
En dan is het genoeg, de muis krijgt een woede-uitbarsting. De pagina kleurt rood en de grote witte letters laten zien dat het menens is. Het heeft een bescheiden effect: de beer kijkt de muis aan, met een grijns om zijn bek, maar blijft rustig zitten. De muis geeft het op:´Ik word gek van die beer! Ik ga weg, heel ver weg. Ik verdraag hem niet meer...´
Als de muis niet meer te zien is verlaat de beer de stoel. Hij loopt de linkerpagina op, tot nu toe het terrein van de muis, en kijkt speurend in het rond. Met een glimlach om zijn mond loopt hij weg naar zijn huis, een iglo op de top van een berg. Daar wacht hem echter een onaangename verrassing!

Het gevecht om een favoriete plek en de ongelijke strijd tussen de kleine muis tegen de fysiek sterke beer spelen in op vaak voorkomende incidenten in groepen kinderen. Het boek is dan ook een leuke manier om met kinderen hierover in gesprek te komen.
In het boek is alleen de muis aan het woord, het probleem wordt vanuit zijn standpunt belicht. De beer communiceert non-verbaal door de muis opzichtig te negeren, te grijnzen en uiteindelijk zijn onthutste verbazing te tonen als de muis hem toch te slim af is.
Bette Westera heeft de rijmende tekst vertaald. Zij levert daarbij wel in op het origineel. Aanvankelijk lijkt de tekst geschikt voor heel jonge lezers met de duidelijke uitleg dat de stoel van de muis is en dat hij wil dat de beer eraf gaat. Maar twee bladzijden verder wordt het moeilijker de situatie te begrijpen voor de kleintjes omdat tekst en beeld hier niet samen komen. Westera neemt afstand van de originele tekst en laat de muis´Scheer je weg´ roepen waar we op de illustratie een zwijgende muis zien die de beer probeert weg te staren. De muis volgt daarmee de oorspronkelijke tekst (`When I gave him a nasty stare, he seems completely unaware´).
Ook andere wendingen in het verhaal zijn wat ingewikkeld voor peuters, bijvoorbeeld het feit dat de beer ineens kleren aan heeft als de muis peinst over zijn bescheiden uiterlijk terwijl de beer zo charmant (?) en goed gekleed is. Als de muis ook nog aangeeft dat de beer ´beschermd´ is en dat hij daarom kan doen wat hij wil zullen de jongste lezers inmiddels wel hebben afgehaakt.
Ondanks deze kanttekeningen is Er zit een beer op mijn stoel een erg leuk prentenboek, zeker voor kleuters. De illustraties zijn sterk en grappig. Muis gaat zichtbaar door een scala aan emoties die allemaal door de beer worden genegeerd. Het zal menig kind bekend voorkomen dat het van een groter, sterker iemand geen aandacht krijgt. Dit maakt het einde van het verhaal extra leuk als de beer eindelijk zijn trekken thuis krijgt als de rollen worden omgedraaid. Dat wordt subtiel weergeven door de positie van de hoofdpersonen: de beer staat nu links en de muis heeft de rechterpagina overgenomen.
Op het schutblad zien we ten slotte weer de stoel. Niet langer een gewone stoel, maar een stoel met een verhaal.

Er zit een beer op mijn stoel
Ross Collins (vertaald door Bette Westera)