Konijn vindt het fijn om konijnige dingen te doen, zoals huppelen, springen, zijn oren wassen, gaten graven en slapen. Konijn houdt ook van onkonijnige dingen zoals schilderen en muziek maken. Als Konijn het bos vult met kleur en muziek voelt niet alleen hij zich fijn, maar ook de andere konijnen.
Maar op een dag is Konijn weg. Het bos is stil en grijs. Het enige dat Konijn heeft achtergelaten is een diep zwart gat. Maar op de bodem van dat diepe zwarte gat heeft konijn kleur en muziek achtergelaten.

Fijn konijn is het debuutprentenboek van de Britse Jo Empson. Deze illustratrice, die zich graag laat inspireren door de natuur, is ook grafisch ontwerper. Dat zien we terug in haar werk. Empson gebruikt graag speelse grafische vormen, vooral als Konijn het bos vult met zijn kleuren. De tekst is in vloeiende lijnen op de pagina´s geplaatst waardoor het geheel beweeglijk oogt; de lezer gaat vanzelf een beetje met Konijn mee huppelen.
De tekeningen van Konijn die konijnige dingen doet ogen vertrouwd, het is natuurlijk konijnengedrag. Behalve dan het snorharen krullen, dat heb ik een konijn nog nooit zien doen. Schilderen doet Konijn met kwasten tussen zijn oren en poten en muziek maakt hij met een didgeridoo. Als Konijn druk is met onkonijnige dingen spatten de kleuren van de pagina´s , een waar feest om naar te kijken.
De stemmingsomslag wordt aangegeven door een witte bladzijde waar slechts enkele grijze blaadjes naar beneden dwarrelen. De sobere tekst - ´Op een dag was Konijn weg´- geeft geen verklaring voor de plotselinge verdwijning. Misschien is Konijn dood, of verhuisd, of misschien is hij wel naar een muziekfestival aan de andere kant van de wereld; het is aan de lezer om dat in te vullen. In ieder geval is alle kleur uit het bos verdwenen, er is alleen dat grote zwarte gat dat aan Konijn herinnert. De overgebleven konijnen huppelen het gat in. Een mooi beeld: het gat wordt niet genegeerd, maar onderzocht. Op de bodem vinden ze muziekinstrumenten en verfspullen. Daarmee ontdekken de konijnen dat ze ook zelf onkonijnige dingen kunnen doen en dat ze daar vrolijk van worden:´Het deed ze aan Konijn denken, en daardoor voelden ze zich fijn. Daardoor voelden ze zich zelfs zo fijn dat ze het bos weer vulden met kleur en muziek!´ En dat is goed te zien, want op de laatste pagina is de kleur weer helemaal terug.

Fijn konijn is een mooi en vrolijk boek. Het laat zien dat in het diepste donkere gat toch iets moois op je kan liggen wachten. De uitbundige illustraties en de geinige konijnen doen de rest, want daar wordt iedereen vrolijk van.

Fijn konijn
Jo Empson (vertaald door Jesse Goossens)