
Het boek heeft een bijzonder onderwerp, er zijn bij mijn weten geen andere kinderboeken die een tienjarige transgender een stem geven. Alex Gino wilde dit boek graag schrijven, maar makkelijk was dat niet. De auteur werkte er vele jaren aan.
Stilistisch is het boek niet opmerkelijk, het verhaal wordt zonder toeters en bellen met vaart verteld. Door altijd in de zij-vorm naar George te verwijzen wordt de lezer prettig ontregeld en uitgedaagd gebruikelijke genderverwijzingen los te laten.
Gino, zelf transgender, weet de belevingswereld van George goed weer te geven. Vaak wordt George onbedoeld gekwetst:´Goed zo broertje! Je wordt al groot en leest vieze blaadjes´, ´Wie kan het nou wat schelen dat je niet echt een meisje bent´ en `Je blijft mijn jongetje en dat zal nooit veranderen.´
Uiteindelijk deelt George haar geheim met de mensen van wie zij houdt. Kelly schrikt, maar draait snel bij, zijn moeder wil er aanvankelijk niet aan(´je weet niet hoe je je over een paar jaar zult voelen´) en zijn broer blijkt een onverwachte steunpilaar. Verrassend is de rol van de directrice van de school.
Het zal geen toeval zijn dat het boek Charlotte web een belangrijke rol speelt. Net als Charlotte neemt ook George afscheid om in een andere vorm herboren te worden.
Niet alle problemen zijn aan het einde van het boek opgelost, maar het gesprek is geopend. De meeste lezers zullen met plezier het laatste hoofdstuk lezen waarin Melissa voor even helemaal zichzelf kan zijn.
George is een lekker toegankelijk boek over transgender, een onderwerp dat in kinderboeken nauwelijks aan de ore komt. Daarom verdient het boek een plek in iedere (school)bibliotheek.
George
Alex Gino (vertaald door Carla Hazewindus)
Kluitman, 2016 € 13,99