Groen en rood maken ruzie gaat over oorlog. Tenminste in de oorspronkelijke Engelstalige uitgave, in het Nederlands wordt dit afgezwakt tot ruzie. Er zijn twee partijen: groene hagedissen en rode rechthoeken. Er wordt geen uitleg gegeven waarom ze elkaar naar het leven staan, we zien alleen de strijd. De hagedissen proberen de rode rechthoeken om te duwen, maar zij verweren zich op slimme wijze. De rode rechthoeken op hun beurt doen een poging de hagedissen te verslaan door ze van de pagina’s te duwen, maar de hagedissen vechten zich terug.
Dan is een intermezzo: een kleine groene hagedis vraagt waarom er eigenlijk ruzie is. Antwoord krijgt hij niet, hij wordt namelijk geplet door een rode rechthoek. Dat zorgt voor escalatie en leidt tot ‘de grootste ruzie ooit’.

Steve Antony, wiens prentenboeken in Engeland en de Verenigde Staten meermaals werden bekroond, gebruikt weinig woorden. Aan het begin stelt hij vast dat er twee partijen zijn en dat ze ruzie hebben. In beeld zet hij het scherp neer. Rood en groen zijn kleuren die elkaar al niet lekker verdragen en dat onderstreept de heftige strijd. Groen bestaat uit een grote hoeveelheid hagedissen die allemaal individuen zijn. Daartegenover staan de rode rechthoeken die verschillen in grootte maar verder geen individuele kenmerken hebben. Hoe de strijd verloopt wordt in beeld getoond. We zien de partijen eerst tegenover elkaar staan en vervolgens hoe de groene hagedissen de rode rechthoeken bestormen die daardoor omvallen. We zien ook waarom dit geen goed plan is omdat uiteindelijk de omvallende rechthoeken de groene hagedissen zelf bedreigen. Ook de poging om de groene hagedissen uit het boek te drukken wordt fraai weergegeven. Als de ‘grootste ruzie ooit’ losbarst is er geen sprake meer van overzicht, in een chaotische wirwar van groene hagedissen en rode rechthoeken zien we tal van onderlinge gevechten. De groene eenheid is uiteengevallen in individuen die alleen of in groepjes de strijd aangaan. Het is een druk beeld dat veel vraagt van de lezer en zo mooi uitdrukt dat ruzie maken (of oorlog voeren) vermoeiend is.
    Als iedereen is moegestreden komt het kantelpunt. Een rode rechthoek roept dat het genoeg is geweest. ‘De groene hagedissen en de rode rechthoeken wilden allemaal een wapenstilstand.’ Het lukt om een manier te vinden om samen te leven. Ook dat zien we in beeld: de rode rechthoeken vormen een solide eenheid waarin hun individualiteit helemaal verdwenen lijkt te zijn en daarbinnen is volop ruimte voor de groene hagedissen die het zichtbaar naar hun zin hebben. Zouden de rode rechthoeken dit uiteindelijk een blijvende oplossing vinden? Dat kan de lezer niet inschatten, want waar de ruzie over ging en wat het doel van de strijd was is nooit duidelijk geworden.
    De beelden van de uitputtende strijd die uiteindelijk leidt tot de wens er samen uit te komen zijn sterk, maar de oplossing die we te zien krijgen lijkt niet in het voordeel van de rode rechthoeken. Het is de vraag of Antony zich hier (te) makkelijk vanaf heeft gemaakt, of dat hij een diepere betekenis in de laatste illustratie heeft willen leggen.

Groen en rood maken ruzie is een prentenboek dat op een bijzondere manier de strijd tussen twee groepen laat zien. Dit prentenboek kan helpen een gesprek op te starten over oorlog en/of groepen die elkaar naar het leven staan.

Groen en rood maken ruzie
Steve Antony (vertaler onbekend)