Tjibbe Veldkamp (1962) is een schrijver met een groot en veelzijdig oeuvre. Maar liefst drie keer won hij een Zilveren Griffel, twee keer voor een prentenboektekst en een keer voor een boek voor wat oudere kinderen.
Veldkamp schreef tientallen prentenboeken in samenwerking met verschillende illustratoren. De bekroonde prentenboeken maakte hij met Kees de Boer (Agent en Boef) en met  Gouden Penseelwinnares Alice Hoogstad (Kom uit die kraan!!). Handje? maakte Veldkamp met Wouter Tulp met wie hij eerder onder andere de prentenboeken De coole cowboy en De prins en de puinhoop maakte.

Anna loopt met haar vader op straat als ze langs een dierentuin komen. ‘Ik ga bij de apen kijken’ zegt Anna, maar haar vader vindt dat geen goed plan: ‘ Neen hoor. Jij gaat mee naar huis. We gaan zo eten. Handje?’ Anna geeft haar vader een hand. ‘Ik wil toch even naar de apen. Goed?’
Anna’s vader geeft geen antwoord, hij heeft alleen aandacht voor zijn telefoon. Dan regelt Anna het zelf wel. Ze ziet een vader die wel naar de dierentuin gaat en ‘dus nam ze die’. Wat onthutst laat ze het jongetje van deze vader achter aan de hand van haar eigen vader en trekt haar nieuwe vader enthousiast richting dierentuin. Ook deze vader let niet op zijn kind, hij luistert naar muziek. Eenmaal in de dierentuin gaat de naar muziek luisterende vader niet naar de apen. Dus kijkt Anna uit naar een ander handje.
Als Anna de apen gezien heeft wil ze ook naar de andere dieren. Ze vindt daarvoor precies het handje dat ze zoekt. Na een avontuurlijke rondje dierentuin is het tijd om naar huis te gaan. Of toch niet?

Veldkamp schrijft precies genoeg woorden om het verhaal te dragen en laat de rest aan de illustrator over. De goed gekozen woorden zijn vaak grappig in combinatie met het beeld. Als Anna bijvoorbeeld constateert dat de dierentuin ‘vandaag nog leuker is dan anders’ doet dat nauwelijks recht aan haar wilde avonturen die groots in beeld zijn gebracht. Het is Tulp die laat zien wat de kinderen van de acties van Anna vinden en waarom de vaders niet ingrijpen als de kinderen van handje wisselen.
Wouter Tulp tekent in prachtige levendige kleuren en zijn composities zijn doordacht. Vanuit verschillende hoeken volgt de lezer Anna’s avontuur waarbij de omgeving zich niet opdringt. Maar wie de moeite neemt de omgeving wat beter te bekijken ontdekt dat zich daar ook van alles afspeelt.