Volkomen ontspannen wandelt de muis het boek binnen. ‘Ik ben een tijger' deelt hij mee. Daar denkt de wasbeer heel anders over, net als de vos, de slang en het kleine kleurrijke vogeltje. Maar de muis staat zijn mannetje (of vrouwtje) en pareert alle kritische opmerkingen: er zijn namelijk ook kleine tijgers en tijgers zonder strepen en natuurlijk kan hij ook in bomen klimmen. Zelfs als een tijger zich met het gesprek bemoeit is de muis niet onder de indruk. Immers, waarom zou een tijger bang zijn voor een muis?
    De muis heeft over de andere dieren nog veel meer te zeggen. Zo is het vogeltje ( klein, kleurig en zittend op een stokje) natuurlijk een lolly en de wasbeer (harig, gestreept en met een  grappig gezicht) moet wel een rups zijn. De muis laat na het gesprek de zichtbaar onthutste dieren achter en wandelt naar het water. Daar schrikt hij enorm als hij zijn spiegelbeeld ziet.

Dit grappige verhaal dat meesterlijk is getekend sluit mooi aan bij de belevingswereld van kleuters. Kleuters zijn oud genoeg om de humor van het verhaal te kunnen begrijpen en mee te leven met de personages. De zelfverzekerde  muis die zich door niemand laat intimideren is een heerlijke identificatiefiguur. Immers twijfelen over wie je bent, stechelen over je plaats in de rangorde, je groter voordoen dan je bent en onzeker zijn over wat andere van je vinden zijn veel voorkomende thema’s in het kleuterleven. Kleuters zijn immers volop aan het onderzoeken hoe sociale verhoudingen werken en dat kan knap ingewikkeld en vermoeiend zijn. Dit grappige wens vervullend verhaal waarin de kleinste iedereen de baas is kan dan heerlijk ontspannend zijn. Voor wie dat wil biedt het boek overigens alle ruimte om over verschillende aspecten van sociaal gedrag een gesprek te beginnen.
    Ross Collins brengt het verhaal vermakelijk in beeld. We hebben zijn grappige tekeningen eerder gezien in onder andere Wat eet een miereneter of De ongelooflijke avonturen van Merel Jansen. Ross is erg goed in het weergeven van gezichtsuitdrukkingen en stemmingen. De muis straalt bovenmatig veel zelfvertrouwen uit: hij staat er relaxt bij, met een minzaam lachje om de mond en niets brengt hem van zijn stuk. Daarentegen worden de andere dieren steeds onzekerder en ook dat laat Ross goed zien. De tijger bijvoorbeeld tilt vertwijfeld nog een van zijn grote poten op, maar kan zich daarna alleen nog maar klein maken en sip voor zich uitkijken.