´Niets zo eng als je verbonden voelen met iemand. Dat wist Sam nu. Hij had tussen opgerolde  ratelslangen gelopen. Hij was op het nippertje uit een trein gesprongen omdat er een conducteur aankwam. Hij had met een ontsteking in bed liggen rillen van de koorts, doodziek, maar zonder medicijnen. Hij was door de stroming de zee ingetrokken terwijl hij niet kon zwemmen. Hij was weggedoken voor de rondmaaiende vuisten van zijn vader. Vaak. Heel vaak. Maar dit was erger.´ 

Sam is een zeventienjarige jongen die met zijn gewelddadige vader en zijn kleine broertje door Amerika zwerft. Vrienden kan hij niet maken want zijn vader Clarence scheurt hem iedere keer los van het vertrouwde als ze weer op de vlucht moeten slaan. Clarence hoort stemmen die waarschuwen voor allerlei gevaren, reële en irreële. In zijn roekeloze overlevingsdrift sleept de vader Sam en zijn jongere broer, met de veelzeggende naam Riddle, mee. Riddle praat weinig en is geobsedeerd door apparaten die hij gedetailleerd natekent. Zijn grote broer Sam is zijn beste vriend en zijn houvast.
Op een ochtend stapt Sam een kerk binnen om te luisteren naar de muziek. Het is de ochtend dat Emily een solo zal zingen. Als ze gaat zingen, behoorlijk vals, richt ze haar aandacht op die vreemde jongen achter in de kerk. Sam kijkt terug, terwijl zij zingt ´Ik zal er zijn´ en dat raakt hem. Later ontmoeten ze elkaar toevallig weer en het klikt direct, ze vallen als een blok voor elkaar. 

De schoonheid van het verhaal zijn de vele liefdevolle verbintenissen die de personages met elkaar aangaan en de angst dat die liefde de diverse aanvallen niet zal doorstaan. Zullen Emily´s ouders