In 2014 was Daphne Louter een van de winnaars van de Lemniscaat Illustratiewedstrijd. De winnende illustraties werkte ze uit tot haar eerste prentenboek: Kijk, konijnen.
Louter studeerde aan de kunstacademie in Den Haag en in Edinburgh. Ze woonde en werkte in Schotland tot ze in 2009 terugkeerde naar Nederland. Inmiddels is ze moeder van een tweeling. De dagelijkse bezigheden van de tweeling inspireerde haar tot het maken van dit boek.
Louters werk is gedetailleerd, sfeervol en arbeidsintensief. Ze neemt de lezer, of misschien kunnen we beter zeggen de kijker, mee naar een dag uit het leven van twee konijnen en hun kip. Op de achterkant van het boek lezen we dat het om een konijnentweeling gaat en uit het persbericht blijkt dat de kip hun                                             huisdier is.

De dag begint als het jongenskonijn zijn zusje uitbundig wakker maakt. De konijnen ontbijten aan tafel en gaan vervolgens naar een kamer vol rommel waar ze zich verkleden; zelfs de kip waagt zich aan een parelketting. Daarna spelen ze in de regen, pakken ze een picknickmand in, gaan boodschappen doen en feestelijk buiten eten. Weer thuis maken ze een legpuzzel en hangen wat op de bank tot het tijd is om naar bed te gaan.
Het verhaal houdt een dagritme aan, maar gedurende dag zijn verschillende seizoenen te zien. Dat valt het meest op in de buitenscènes. Als de konijnen in de tuin spelen zien we een zomerse natuur met planten die volop in bloei staan, bij de picknick domineren de herfstkleuren en hebben de dieren een sjaaltje om. Veel subtieler is de suggestie van de lente en de winter omdat we hier niet in de natuur zijn. Aan de ontbijttafel bijvoorbeeld overheersen zachte lichte lentekleuren in een zonovergoten eetkamer en als de konijnen aan het einde van de dag gaan puzzelen wordt de illustratie gedomineerd door koele winterkleuren (al zijn de konijnen wel zomers gekleed). Louter is een meester in subtiel kleurgebruik. 
Het tekstloze prentenboek suggereert veel, maar laat volop ruimte om zelf in te vullen wat er gebeurt. Op verschillende pagina’s zijn dezelfde voorwerpen te zien. De jonge lezer zal plezier beleven aan het zoeken en herkennen van deze voorwerpen, de wat oudere lezer kan het opnieuw opgedoken voorwerp verwerken in een verhaal. Zo zou het kunnen zijn dat er iemand jarig is omdat we vaak een grote gele ballon te zien en feestmutsen in alle maten, maar er zijn ook illustraties waarin niets wijst op een verjaardagsfeest. Ik ben wel overigens benieuwd naar de verhaal over de opgezette vogels in de rommelkamer, vooral omdat vergelijkbare vogels ook in levenden lijve het huis bezoeken.

Kijk, konijnen is een prachtig prentenboek met sfeervolle gedetailleerde illustraties die de kijker veel ruimte laat het verhaal zelf in te vullen.

Kijk, konijnen
Daphne Louter