Miny zoekt een thuis is een bijzonder prentenboek. Het ogenschijnlijk eenvoudige verhaal heeft een belangrijke thema: jezelf mogen zijn. Het verhaal gaat over de kleine geit Miny. Ze dwaalt door het bos en vraagt zich af waar ze thuis hoort. Aap Baboe nodigt haar uit in zijn boom, maar als Miny niet langs de gladde stam omhoog kan klimmen vindt Baboe haar maar een prutser:´ik zoek wel een andere vriend om mee te spelen´. Miny dwaalt verder en komt bij een dorp. Ab, een mens, nodigt haar uit bij hem te komen wonen, maar Miny durft het donkere huis niet in. Ab heeft ineens een stok in zijn handen en smeekt Miny te blijven, maar de geit loopt verder. In de bergen nodigt Spie de adelaar haar uit in zijn nest te komen, maar Miny durft niet zo hoog te klimmen en de adelaar vliegt weg. Ook de wolf stelt zich gastvrij op:´Het lijkt me lekker als je bij me komt´, maar een brede rivier scheidt wolf en geit. Uiteindelijk komt Miny bij Moew de koe. Ook zij nodigt Miny uit:´Ik deel mijn gras met jou. Als de zon brandt, mag je in mijn schaduw staan. En ik zal je beschermen als er gevaar is.´Ook nu is Miny bang, bang dat ze niet thuishoort in de wei.´Doe niet zo mal, zegt Moew. Er is gras genoeg voor twee.´ Miny vraagt of ze nu ook moet loeien als een koe.´Nee, blijf maar lekker jezelf. Jij mag mekkeren zoveel als je wilt!`

Voor ieder kind dat opgroeit in een situatie waar het niet vanzelfsprekend is dat er onvoorwaardelijk van je wordt gehouden speelt de vraag: wat moet ik doen zodat ik erbij mag horen? En ieder kind gun je het antwoord´wees jij maar jezelf´.
Het geitje is alleen en duidelijk nog te jong om op eigen benen te staan. Miny ontmoet verschillende dieren en een mens die vinden dat ze eerst ergens aan moet voldoen om erbij te mogen horen, anders is ze niet welkom en erger nog ook weinig waard:´een prutser´. De intenties van Ab en de wolf worden slechts gesuggereerd. Dat de wolf het geitje wil opeten kan iedereen verzinnen, maar de wellicht slechte bedoelingen van de man zullen voor kleine kinderen minder makkelijk te begrijpen zijn. Het boek geeft hier ruimte om over allerlei slechte intenties en/of ervaringen te spreken die onder het mom van ´zorg´ aan kinderen kunnen worden opgedrongen, bijvoorbeeld kinderarbeid of seksuele´gunsten´.

Ook de illustraties in het boek zijn bijzonder. Ze zijn gemaakt door de Ethiopische Mikiyas Sewnet. Hij krijgt steun van stichting Lalibela, waarvan Gerard Sonnemans de voorzitter is, om zijn talenten in Ethiopië te kunnen ontwikkelen. Het talent van Mikiyas is schilderen. Sonnemans vroeg hem de tekeningen voor het prentenboek te maken en dat had wel wat voeten in de aarde: schilderstalent alleen levert nog geen goed prentenboek op. Op de website www.minyzoekteenthuis.nl staat een verslag hoe dit proces is verlopen.
Het was alle inspanning meer dan waard. De illustraties zijn prachtig: mooi van kleur, exotisch ingekaderd met versierde randen en zich afspelend in een ver land met bergen en dorpen die vreemd zijn, maar toch vertrouwde elementen laten zien zoals voetballende kinderen en een koe in een weiland. Miny zoekt een thuis is een prachtig en bijzonder kijk-en voorleesboek.

Miny zoekt een thuis
Gerard Sonnemans (tekst) en Mikiyas Sewnet (ill)