De lezer wordt aangemoedigd zich actief met het verhaal te bemoeien door het boek bijvoorbeeld zachtjes heen en weer te bewegen en zo de krokodil in slaap te wiegen en op een andere bladzijde moet er flink worden geschud in de hoop dat de krokodil dan uit het boek valt. 
Het samenspel tussen tekst en illustraties is speels, bijvoorbeeld als de krokodil letters gaat eten. Hij is dol op de O en de A en die vallen dan ook uit de tekst. Er wordt niet alleen gespeeld met het direct betrekken van de lezer in het verhaal, ook met de illustraties worden grapjes uitgehaald. Het eendje tekent namelijk met een roze krijtje een balletoutfit voor de krokodil. De krokodil vindt dit maar niks en schudt al het roze weer van zich af.
De makers van het boek slagen erin het verhaal leuk eng te houden. De krokodil wordt zorgvuldig geïntroduceerd. De lezer moet aan het begin van het verhaal de krokodil zoeken (er is alleen een staart te zien), vervolgens verstopt de krokodil zich en als hij dan eindelijk te voorschijn komt lacht hij vriendelijk. Aan het einde van het verhaal, als de krokodil uit het boek stapt, zegt het eendje dat hij helemaal niet bang was voor de krokodil en vraagt aan de lezers of zij wel bang waren. Het antwoord laat zich raden. Maar dan wordt het toch weer spannend als het eendje zich afvraagt waar de krokodil naartoe gaat nu hij uit het boek is. Voor een kleuter is het namelijk niet vanzelfsprekend dat krokodillen niet uit boeken kunnen stappen en zo´n loslopende krokodil zou best onder jouw bed kunnen kruipen. 

Pas op! Dit boek bijt! is leuk om voor te lezen en samen met kinderen te beleven. Vooral het gat dat de krokodil in het boek heeft gemaakt zal tot de verbeelding spreken. Het verhaal speelt met leesconventies onder andere door te suggereren dat de lezer invloed op het verhaal kan uitoefenen. Daar zullen veel kinderen van genieten, al zullen er ook kinderen zijn die daarvan in verwarring raken. 

Pas op! Dit boek bijt!
Nick Bromley (tekst) en Nicola O´Byrne (ill)