Op de eerste pagina verovert Vosje direct je hart. Hij zit op het strand te stralen, fluoriderend oranje en zichtbaar nieuwsgierig. Hij kijkt naar de standvogels, die hij even later met een grijns van oor tot oor opjaagt. Vosje mengt zich ook tussen de vogels en imiteert zelfs een aalscholver. Ook in het bos kijkt Vosje met een onbevangen blik naar zijn omgeving en hij ziet dassen, herten, fazanten en twee paarse vlinders.
    Tot nu toe heeft Marije Tolman met haar prachtige beelden het verhaal verteld. Pas als de vlinders opduiken begint de tekst: ‘Vosje holt achter twee vlinders aan, want ze zijn paars.’ Vosjes enthousiasme brengt hem echter in problemen, opeens is er geen grond meer onder zijn pootjes en hij valt met een grote klap. En dan begint ‘zijn droom’.

De wereld van Vosje die Tolman tot dit moment in het verhaal heeft getekend is opgebouwd uit blauw/groen getinte foto’s waarin getekende dieren staan. Door het rustige kleurgebruik dringt de achtergrond zich niet op, terwijl er wel veel details op te zien zijn. De zorgvuldig vlakindeling en de originele perspectieven maken elke spread tot een kunstwerk. Prachtig is de illustratie met een stekelige boom op de voorgrond, maar even prachtig is de illustratie die daarop volgt waar Vosje in een weids zanderig landschap achter de vlinders aangaat.
    Tolmans stijl verandert als Vosje droomt. Alles wat zich in de droom afspeelt is getekend, ook de mooie subtiele achtergronden.

Vosje droomt over vroeger. Over het warme nest, over de eerste keer buiten en over zijn avontuurlijke tochten. Vosje geniet met volle teugen, bijvoorbeeld van de wind: ‘als je in de wind gaat staan waaien je haren overeind! En als je je omdraait waaien ze naar de andere kant!’. Vosje heeft ook ontmoetingen met andere dieren, een (in zijn ogen) groot hert bijvoorbeeld.
    Van de Vendel beschrijft in zijn mooie stijl hoe Vosje dit alles beleeft. Daarbij benoemt hij regelmatig dat de lezer nog altijd in Vosjes droom zit en daarmee helpt hij jonge onervaren lezers de draad van het verhaal vast te houden.

Opeens wordt de verhaallijn van de droom onderbroken. De lezer ziet weer de blauw/groene achtergrond en daarin fietst een jongen. Hij moet in de buurt van Vosje zijn, want het landschap komt bekend voor. Twee herten benaderen de jongen. De lezer kent een van die herten, dat is het hert dat Vosje eerder heeft ontmoet.
    Met Vosje gaat het ondertussen niet goed. Hij krijgt het koud en hij ziet zichzelf liggen: ‘Dat is gek, want dat kan eigenlijk niet. Dat kan alleen in een droom. Vosje ziet Vosje ergens liggen. Op de grond, in het zand. Hij ligt heel stil, zijn ogen zijn dicht. Vosje denkt: Hoe is het afgelopen met dat Vosje?’