
De tekst van het prentenboek is afgestemd op jonge lezers. Er is weinig tekst en een deel daarvan is repeterend:´wat is het mooi donker´. Op iedere bladzijde wordt de plek waar licht is benoemd: de maan, de ogen van het poesje, het licht achter de ramen, de autolichten, vuurvliegjes en tot slot de sterren. Al deze lichtjes kunnen worden geteld: er is één maan, twee ´grote nieuwsgierige ogen´, achter drie ramen brandt een rood lampje enzovoort. Jammer dat op de snelweg vier grote autolichten zouden branden, waar er zes te zien zijn. De laatste twee zijn weliswaar kleiner en in een afwijkende kleur, maar toch is het verwarrend. Na vijf houdt het tellen op. Op de laatste bladzijden zijn zoveel sterren, daar kan alleen een heel groot getal aan gegeven worden: duizend!
Een boek dat in de nacht speelt is een uitdaging voor de illustrator, wat kan zij laten zien? Dat heeft Emiri Hayashi slim opgelost. De zwarte poes kan je niet alleen zien, maar ook voelen en met zijn oplichtende ogen is hij altijd te vinden. Als steunkleuren gebruikt Hayashi fluoriserend roze en zilver. Beide kleuren spatten uit de donkere nacht en dat maakt de illustraties bijzonder, zeker als er een klein lichtje op schijnt.
Wat is het mooi donker kan een hulpmiddel zijn om kinderen te helpen bij de angst voor het onbekende dat in het donker huist. Want nu weten we wat dat is: een lief zacht poesje dat altijd het licht weet te vinden.
Wat is het mooi donker
Emiri Hayashi
Clavis, 2012 €16,95
Dit boek kreeg de Leespluim van de maand december 2012