Het titelverhaal verwijst naar een zelfverzonnen spel waarbij de dieren uit het bos met een steentje een dennenappel moeten raken. Het is vermakelijk en herkenbaar wat er dan gebeurt: ´nou ik, zei de merel´, ´Raak!´ riep de haas´, ´Dat is niet eerlijk´, zei de egel. Egel kan het niet verkroppen dat hij verliest en loopt boos weg. Als hij terugkomt laat hij een sterk staaltje werpkunst zien, maar of hij dan ook gewonnen heeft?
De charme van de boze heksverhalen ligt in de verschillende karakters die Kraan duidelijk neerzet zonder in cliché´s te vervallen. Ieder wordt met zijn eigenaardigheden geaccepteerd, ook de boze heks. Zij kan heel vervelend zijn en tovert in dit boek onder andere bomen weg en strooit kleefknikkers in het rond. Maar ze kan ook lekkere anijsmelk en taarten toveren. Ze hoort erbij en de dieren nemen het dan ook voor haar op als haar zuster het plan opvat de nieuwe heks in het bos te worden.
Kraan schrijft in korte zinnen die zich makkelijk laten lezen. Ook voorlezen is een feest, niet in de laatste plaatst omdat de verhalen vol humor zitten. Kraan is een meester in het kleine subtiele grapje waarin de herkenbare minder fraaie karaktertrekken van de hoofdpersonen vaak een rol spelen.
Annemarie van Haeringen heeft ook dit boze heksboek geïllustreerd met haar typerende beweeglijke zwart/wit tekeningen.
De boze heks moet winnen
Hanna Kraan (tekst) en Annemarie van Haeringen (ill)
Lemniscaat, 1999 € 13,95
Andere boeken van Hanna Kraan op kinderboekenpraatjes:
Ik ben Krik, Krik ben ik